Co to jest PRZYMIERZE?

PRZYMIERZE jest wspólnotą kapłanów diecezjalnych:

➢ Wspólnota – bo chcemy być razem, bo potrzebujemy siebie, bo tak zrozumieliśmy wezwanie Pana Jezusa, abyśmy dążyli do Niego razem.
➢ Kapłanów – bo prezbiterat to wspólnota, bo kapłan będzie złym pasterzem, gdy będzie solistą, bo doświadczamy, że kapłana może zrozumieć tylko kapłan.
➢ Diecezjalnych – bo kapłan „świecki” ma swoje specyficzne posłannictwo, które musimy odkrywać, nazywać i uczyć się go, bo naszym powołaniem nie jest stawanie się „zakonnikami”

Po co jest PRZYMIERZE?...

...Aby wspierać się w dążeniu do dojrzałości chrześcijańskiej i kapłańskiej.

➢ Każdy wierny ma obowiązek dążenia do dojrzałości swej wiary. Chodzi tu o dojrzałość przynajmniej na poziomie fundamentalnym – tzn. dojrzałość osoby ludzkiej (fizyczna i emocjonalna), dojrzałość wiary (osobisty kontakt z Jezusem Chrystusem). Kapłaństwo może być rozumiane i przeżywane właściwie dopiero na bazie tego fundamentu.
➢ Dojrzałość kapłańska polega na takim spełnianiu swego powołania (duszpasterstwa) aby w osobie kapłana widać było Chrystusa.
➢ Każdy z nas deklarujący swoje uczestniczenie we wspólnocie PRZYMIERZE doświadcza, jak do pełnego rozwoju potrzebna jest pomoc innych i dlatego odpowiada pozytywnie na propozycję Jezusa Chrystusa – poddania się pod rygor kontroli i prowadzenia braci ze wspólnoty.
➢ Jako wspólnota kapłanów diecezjalnych nie możemy odrywać się od całej diecezjalnej rodziny kapłańskiej. Jeżeli obdarzeni zostajemy darem Odnowy kapłańskiej, posługi kapłańskiej, to nie jest to dar dla nas samych – tylko charyzmat (dar darmo dany) – dla budowania innych kapłanów Kościoła.
➢ Mamy też przecież kapłanów, bliższych kolegów, czy przyjaciół z którymi chcemy dzielić się tym, co jest naszym doświadczeniem życia kapłańskiego.

Jak PRZYMIERZE do tego dąży?...

...Przez określenie i organizowanie życia duchowego kapłanów będących we wspólnocie.

➢ Formuła wspólnoty PRZYMIERZE zawiera „Zobowiązania duchowe”, które podejmuje każdy z jej uczestników . Określają one zasady – życia duchowego i zewnętrznego – kapłana diecezjalnego. Bazują one na powszechnych zasadach dążenia do świętości obowiązujących każdego wiernego, na podstawowych zasadach życia wewnętrznego kapłana, oraz na określonych zasadach życia wspólnoty i zobowiązaniach podejmowanych na jej rzecz.
➢ Podstawowym motorem życia wspólnoty, a także inspiracją rozwoju indywidualnego kapłanów do niej należących są regularne spotkania w grupach. Tu odbywa się dzielenie postępami i trudnościami w rozwoju życia duchowego i duszpasterzowania, pomoc – gdy jest potrzebna – oraz modlitwa

...Przez utrzymywanie i rozwój więzi wspólnotowej

➢ Kapłan jest człowiekiem o rozwiniętej otwartości na drugiego człowieka. Dlatego też ma dużą łatwość nawiązywania kontaktu, co jest ogromnym atutem duszpasterstwa, ale także niebezpieczeństwem zbyt głębokich związków emocjonalnych, które w sytuacjach kryzysowych lub trudnych mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji (chwila słabości rujnuje całego kapłana).
➢ PRZYMIERZE dając oparcie w przyjaźni stwarza możliwość właściwego dojrzewania uczuć społecznych, identyfikacji kapłana z konkretnymi kolegami na których można polegać (nawet w swojej samotności i bólu), oraz jakby bezpiecznika w postaci kapłanów – kolegów, którzy stają się uczestnikami wewnętrznych problemów i słabości, przez co mogą we właściwym czasie otoczyć opieką skryzysowanych.
➢ PRZYMIERZE wielką dbałość przykłada do wszystkich form kontaktów koleżeńskich rozwijających znajomość siebie nawzajem i budujących wzajemne zaufanie.

…Przez pomoc w rozeznawaniu sytuacji życiowych

➢ Spotkania PRZYMIERZA dają możliwość dzielenia się konkretnymi troskami życia i duszpasterstwa. Zasadą wymaganą od członków wspólnoty jest:
✔ określenie swojego regulaminu duchowego (z którego w pewnym stopniu należy się rozliczać)
✔ radzenie się w prawach ważnych – istotnych w życiu i posłudze kapłańskiej.
➢ Stwarza to możliwość bardziej obiektywnego rozpoznawania rzeczywistości i podejmowania mądrzejszych (bo wzbogaconych radą i doświadczeniem innych) decyzji. Jest także dopingiem do intensywniejszej pracy nad swoją dojrzałością człowieka i kapłana.