Propozycja

W oparciu o doświadczenia grupy PRZYMIERZE kierujemy do naszych kolegów wchodzących w kapłaństwo – propozycję określonego zachowania się przez pierwsze chwile pracy duszpasterskiej. Jest to propozycja wynikająca z naszych własnych przeżyć i przemyśleń, oraz mająca pomóc w wejściu do wspólnoty PRZYMIERZE.

Jeżeli Duch Święty chciał dotąd prowadzić nas we wspólnym doświadczeniu grupy modlitewnej i zobowiązań w niej podejmowanych – to nie możemy tego stracić. Potrzebne jest więc podjęcie teraz w kapłaństwie tej drogi, która przez wzajemne podtrzymywanie więzi i wzajemną odpowiedzialność za siebie da nam większą szansę „wiernego podjęcia wezwania” z którym przychodzi do nas Chrystus. A ponieważ jest to wezwanie do drogi krzyża, winniśmy podjąć zobowiązania, które powstrzymując nasz egoizm i pragnienie samostanowienia – dadzą jednocześnie szansę dobrego przeżycia pierwszych miesięcy kapłaństwa.

Nasza propozycja opiera się na następujących zasadach:

Niech pierwsze mniej więcej trzy miesiące twojej pracy nie będą czasem aktywności i działania, lecz ucz się „jak poznawać i akceptować rzeczywistość w której się znajdujesz”.

Trzeba powstrzymać się od natychmiastowej reakcji na to, z czym się spotykasz, co się wydarzyło, a jednocześnie trzeba obserwować, uczyć się, wzbogacać doświadczenie. Ten pozorny brak inicjatywy i aktywności ma zabezpieczyć przed pochopnymi posunięciami z których potem trudno byłoby wybrnąć.

Przyjmuj raczej postawę, która prowadzi do wypracowania obowiązkowości, punktualności, rozmodlenia, spokoju, umiejętności opanowania siebie, posłuszeństwa, obiektywizmu, wnikliwej obserwacji, dystansu wobec rzeczywistości.

Gdy rozpocznie się już normalna praca w parafiach, po wakacjach podejmiemy regularne spotkania i oczekiwać będziemy decyzji dotyczącej wejścia do wspólnoty PRZYMIERZE.

Na przeżycie proponowanego czasu trzech miesięcy proponujemy dwa „Regulaminy”.

Jeden dotyczy postawy – sposobu zachowania się i pracy (ma stanowić potem konkretny materiał do rozeznania sytuacji każdego kapłana w jego parafii, a także obiektywnego określenia jego późniejszych inicjatyw i zaangażowań).

Drugi – duchowy – ma być wprowadzeniem do podjęcia potem dzielenia się życiem i dalszej formacji.

Uwaga: Ważne jest także i to, abyś starał się prowadzić notatki ze swoimi uwagami i spostrzeżeniami.